Divan Edebiyatı

Yok derdümüze ölümden özge dahı çâre Hâsıl bu ki mihnet-zede bî-çâre-i ışkuz

Cân verir her nefesde bin ölüye
Bizi anmadı bir nefes n'idelim

Ne yüz ağardasun Ahmed reh-i aşkından
Ki rakîbe uyar ol yüzü karadan geçmez

Yüz çevirme inen be hey kâfir
Ölmek olmaz seven be hey kâfir

Va'de-i vaslın işitsem ölürüm şevkimden
Döyemez yüregim ol va'de kaçandır demege

Öldürür her şeb beni hicrân-ı yâr illâ yine
Dirgürür her subh-dem kûyundan uğrayan nesîm.

Âşık-ı şûrîdesin gah öldürüp geh dirgüren
Gamze-i düzdîdesiyle hande-i pinhânıdır.

Ol şeh-i hûbân ki iklim-i dilin sultânıdır
Her ne der cân üstüne fermân anun fermânıdır.

Öldürür gözlerin ey yâr elimden ne gelir
Mest oluptur iki hûn-hâr elimden ne gelir

Canıma bir merhaba sundu ezelden çeşm-i yâr
Öyle mest oldum ki gayrın merhabasın bilmedim