Ahlak

Bir çok kimseler cesur olurlar ama eğridirler, veya doğru olurlar ama bilge değildirler.

Herkes erdemi elde tutmanın kolay bir şey olmadığını bilir.

Kendini zevke kaptırmak, en kötü cahillik gibi görünüyor.

İyilik yapmamak zarar vermek kadar kötüdür.

Ne kendinizi suçlayın, ne de övün.

Suçu bilmeyen korkuyu bilemez.

Seküler ebeveynlerin çocuklarına uyguladıkları bazı yaygın, tutarlı ahlaki ilkeler arasında Altın Kurala değer verme ve bunlara uyma, çevre bilincine sahip olma, empati geliştirme, bağımsız düşünceyi geliştirme ve rasyonel problem çözmeye dayanma yer alır.

Laik ebeveynler ahlak dışı olmaktan uzaktır. Çocuklarını dini olarak yetiştiremeyebilirler, ancak bu onları değerler veya etik kurallar olmadan yetiştirdikleri anlamına gelmez.

Başkalarına size davranılmasını istediğiniz gibi davranmak. Bu eski, evrensel bir etik zorunluluktur. Ve doğaüstü inançlar gerektirmez.

Kötülüğe yenilme, kötülüğü iyilikle yen.

Kardeşler, siz özgür olmaya çağrıldınız. Ancak özgürlük benlik için fırsat olmasın. Birbirinize sevgiyle hizmet edin. Bütün Kutsal Yasa tek bir sözde özetlenmiştir: “Komşunu kendin gibi seveceksin.” Ama birbirinizi ısırıp yiyorsanız, dikkat edin, birbirinizi yok etmeyesiniz! Şunu demek istiyorum: Kutsal Ruh’un yönetiminde yaşayın. O zaman benliğin tutkularını asla yerine getirmezsiniz. Çünkü benlik Ruh’a, Ruh da benliğe aykırı olanı arzular. Bunlar birbirine karşıttır; sonuç olarak, istediğinizi yapamıyorsunuz. Ruh’un yönetimindeyseniz, Yasa’ya bağımlı değilsiniz. Benliğin işleri bellidir. Bunlar fuhuş, pislik, sefahat, putperestlik, büyücülük, düşmanlık, çekişme, kıskançlık, öfke, bencil tutkular, ayrılıklar, bölünmeler, çekememezlik, sarhoşluk, çılgın eğlenceler ve benzeri şeylerdir. Sizi daha önce uyardığım gibi yine uyarıyorum, böyle davrananlar Tanrı Egemenliği’ni miras alamayacaklar. Ruh’un ürünüyse sevgi, sevinç, esenlik, sabır, şefkat, iyilik, bağlılık, yumuşak huyluluk ve özdenetimdir. Bu tür nitelikleri yasaklayan yasa yoktur.

Sadakat onurun işaretidir. (Orijinali: Loyalität ist das Mark der Ehre.)

Vicdan, hareketlerimizin hemcinslerimiz ve dolayısıyla kendimiz üzerinde tesir yapabileceği şuurudur. Vicdan azabı ise hareketlerimizin, muhitimizin kin ve nefretini üzerimize çekebileceğini düşünerek hissettiğimiz korkudur.

Platon şöyle demiştir: Erdem Tanrı’ya benzerlikte meydana gelir. Ama insanın benzemesi gereken bu Tanrı’yı nerede bulabiliriz? Doğada mıdır? Heyhat! Onu hareket ettirmesi gereken, insan ırkına büyük belalar ve büyük menfaatler neşreder; sıklıkla en masum ruhlara karşı haksız davranır, en yoldan çıkmış fanilere en büyük lütufları sağlar ve eğer emin olduğumuz üzere, bir gün kendini daha adaletli olarak göstermek zorunda olacaksa, kendi davranışlarımızı onunkilere göre düzenlemek üzere o zamanı beklemeye mecburuz.

İnsanlara kendi akıllarına saygı duymaları ve cesur olmaları telkin edilmeli ve kendileri için arkasından koşması gereken hayallere gereksinimleri varsa, doğruluk, iyilik ve barış sevgisini benimsemeleri öğretilmelidir.

İnsan toplum içinde yaşadığından, kendisine benzer ve kendi gibi hassas kişilerle sarılmış bulunmaktadır. Onların hepsi memnun olmak ve acıdan kaçmak isterler. Memnuniyetlerini mucip her şeye “iyi”, acıya sebep olan her şeye ise “kötü” derler. Devamlı olarak fayda temin eden her şeyi fazilet, diğer insanların karakterinde bulunan ve kendilerine zarar veren her şeyi kusur olarak vasıflandırmaktadırlar.

Edebin de, edepsizliğin de yarımı, buçuğu olmaz.

Yalan, ağzımızdaki küfür, gönlümüzdeki kirdir.

Mertlik duygusunun boş bıraktığı bahçelerde, kalleşlikler, çirkinlikler, kötülükler boy atar, yaşamanın tadı kaçar.

Ceza kaldırılabilir; ama suç insanın içinde sonsuza kadar yaşar.

Affetmek için iki kişilik erdem lazım. Hem onu affetmek, hem onu affettiğin için kendini affetmek.

Vicdansızlığın insan özbenliğine en az hazımsızlık kadar berbat bir etkisi vardır.

Bugünkü dünya işlerinde, Cengiz Han döneminde olduğundan daha fazla ahlak yok.

Paranla şeref kazanma, şerefinle para kazan. Paran bittiğinde şerefin bitmesin.