#şiddet

Her on yedi saniyede bir kadın tecavüze uğruyor. Her bir saniyede yüzlerce hayvan öldürülüyor. “Dayak yiyen kadınlar” gerçekliği her gün yüzümüze çarpılıyor ekranlardan ve gazete sayfalarından.

Hayvanları öldürmeye dayanan simgecilik yoluyla; şiddetin gerekliliğinin, etki alanının, denetimin ve ilhak etmenin politik anlamda hayli yüklü imgeleri karşımıza çıkar.

Kadınların sokaklarda taciz edilmeden, peşlerine kimse takılmadan ya da saldırıya uğramadan yürüdüğü günü hayal edin.

Savaş, hasmını irademizi yerine getirmeye zorlayan bir şiddet hareketidir.

Sirkte gördüğü file kahkahalarla gülen ağız, gözüne kestirdiği kadına laf atma hakkını kendinde gören ağızdır da. Kürkü okşarken haz alan el, varoşun “pisliğine” dokunmaktan iğrenen eldir.

Savaş eskidi. Bir şeyle savaşmak veya bir şeyi yıkmak için burada değiliz; Mümkün olanın örneği olmak için buradayız. Aklı başında herhangi bir kişi size şiddetin, yol olmadığını söyleyecektir.

Din odaklı terör ve kıyımlar hala devam edecekse ve geleceğe topallayarak gideceksek gerçek sorunun ne olduğunu düşünmemiz gerekiyor! Öldükten sonra size ne olacağını bildiğini söyleyenlere gelince; Hiçbir şey bilmediklerini garanti ediyorum. Bundan nasıl mı emin olabilirim? Çünkü ben bilmiyorum ve sende de benim sahip olmadığım o zihinsel güçler yok !

Din olarak sıkı sıkıya bağlı olduğunuz şeyler, bağnazlık, kadın düşmanlığı, homofobi, şiddet ve düpedüz cahillik ise artık buna muhalefet edin. Aksini yapmak buna göz yummak olur.

Sosyalistler bize programımızın ne olduğunu soruyor. Bizim programımız sosyalistlerin kafasını ezmek.

Biz, bize katılmayanlarla tartışmıyoruz. Onları yok ediyoruz.

Sadece yaşayan bir asker olarak, sadece şiddetini, anlamsızlığını ve aptallığını görmüş olan biri olarak savaşı nefret ediyorum.

İnsanları öldürerek rızasını alamazsınız.

Şiddetin her türlüsü aynıdır. Acımasız bir askeri güç sivillere saldırdığında her zaman aynısı olur. Bu Bosna Hersek'te de oldu, Suriye'de de şimdi Filistin'de. Maalesef bunlar gerçek adalet savunucuları bir dur demeden bitmeyecek.

Özgecan Aslan cinayeti (15.02.2015) bardağı taşıran son damlalardan biri olmuştur. Aslında Türkiye son 10 küsur yıldır kadın katliamı, darp, ırza geçme, istismar istatistiği bakımdan tavan yapmıştır (basına göre son 7 yılda öldürülen kadın sayısı %1400 artmış).

Televizyonları açmaya korkuyorum, bu kadar vahşet, dehşet, kan, çatışma, saygısızlık, hukuksuzluk, yaptımsa yaptım pişkinliği, yalan, dolan, bugün söyleneni yarın inkâr etme hayra alamet değil. Fiziki yıkıntıyıa düzeltmek kolay (Almanya’daki gibi); ancak ruhsal ve ahlaki çöküntüyü düzeltmek yıllar alır. Bu coğrafya ahlaki çöküntü içindedir.

Eğer hatalarımızla yüzleşemezsek, daha çok cenaze namazı kılarız, tekbir getirir, rahmet okuruz…

İslami terör her yerde kol geziyor; eylem sırasında tekbir getirme, kelime-i şahadet getirme, yapılanların İslam ve Muhammed adına yapıldığını söyleme ortak bir davranış ve söylem şekli oldu.

Siyaset şiddetten yararlanırken, din, özgür iradenin çürümesini kullanır.

Kılıç bir kez çekildiğinde, insanların tutkularında hiçbir ölçülülük sınırı yoktur.

Hükümetin öldürme, el koyma ve hapsetme hakkını sorgulamıyorsunuz. Özel bir kişi, hükümetin her zaman yaptığı şeylerden suçluysa, onu bir katil, hırsız ve alçak olarak damgalayabilirsiniz. Ancak işlenen şiddet "yasal" olduğu sürece, onu onaylar ve ona teslim olursunuz.

Kanun size itaat etmenizi emreder ve itaat etmezseniz sizi zorla zorlar - tüm hükümetler, tüm kanun ve otorite nihayetinde güç ve şiddete, cezaya veya cezalandırma korkusuna dayanır.

Şiddet cehalet yöntemidir, zayıfların silahıdır. Güçlü kalp ve beynin şiddete ihtiyacı yoktur, çünkü haklı olma bilincinde karşı konulmazdırlar.

Hükümet dediğimiz şey nedir? Organize şiddetten başka bir şey mi?

Er ya da geç şiddet nefreti doğuracaktır.