#roboski katliamı

Katledilen çocukların Uludere Devlet Hastanesi koridorlarında ve odalarında battaniyelere sarılmış mazot kokan cenazelerine tek tek baktım. Çok sayıda cenazenin yerde yan yana dizildiği boş bir hastane odasında birkaç dakika cenazelerle baş başa kaldım. Battaniyeye sarılı ölü çocuklar sanki bana şunları söylediler ve sanki ben gerçekten onları duydum. Dediler ki, “Bizi öldürdüler başkan, geç kaldınız. Biz hep yoksulduk, hep çalışıyorduk. Vatanımızın tel örgülerle bölünmüş iki parçası arasında ticaret için gidip gelmekti tek suçumuz. Vatanımız paramparça, şimdi de biz paramparçayız. Geç kaldınız başkan, geç kaldınız başkan. Biz her zaman yoksulduk, hep öldürülüyorduk. Bak bu sorunları çözemediniz, yine ölen biz olduk. Hoş geldin ama geç kaldınız başkan, geç…” Belki inanmayacaksınız, ama ben bu sözleri duydum. Mahcubiyetle, derin bir kederle Roboskili kardeşlerimin başında ağladım. Bunun hesabını sormak için de bundan sonra katledilmememiz için de elimden gelenin fazlasını yapma sözünü orada o çocuklara verdim.

Bizim akrabalarımızla aramıza yapay sınırlar çekenler bizi burada açlığa yoksulluğa mahkûm edenler, bizi burada sınır ticaretine mecbur edenler yetmiyormuş gibi, savaş uçaklarıyla çocuklarımızı parçalayacaklar, arkasından bize hakaretler edecekler. "Tazminatı ödedik, daha ne istiyorsunuz?" diyecekler. Bunların hepsi onların burnundan fitil fitil gelecek. Sanmasınlar ki Pensilvanya'daki hocalarının dualarıdır. Bu, anaların beddualarıdır, âhıdır.

Bu halkın devleti yok diye zulüm politikaları dayatacaksanız, eksiklik bu ise artık Kürt halkı bu eksikliği gidermelidir. Kürt’ün Kürdistan’ı olmalı ki Roboski’nin hesabı sorulabilsin, bundan başka yolu yok. Hiçbir savcıdan, hiçbir mahkemeden adalet dilenmiyoruz. Olay çok açık. Bir yıldan beri neyi araştırıyorsunuz? Kürdistan köylüleri kendi arasında ticaret yapıyor. Burada kaçakçılık yok, kaçak olan sınırın kendisidir.

Liste
Yükleniyor…