#politika

Politika insanın karakterini mahveder.

Politika tam olarak bir bilim olmasa da... Bir sanattır.

Kral hükmeder, yönetmez.

Gerçek politikacı, geçen olayların hıncını, intikamını alan kimse değildir. Bu olayların tekerrürüne engel olan kişidir.

Ben Müslüman ülkelerde haç takamıyorum; onlar benim ülkemde istedikleri gibi hareket edip bizleri tehdit bile edebiliyorlar. Bunun nedeni ise başımızdakiler. Prodi ve Berlusconi gibi şapşallar bunun için benim oyumu alamadılar.

Bizim halk zayıflığı sevmiyor. Zayıflığın ne şekilde olursa olsun sergilenmesini bir erdem olarak görebilecek bir gelenek yok. Biraz da bu nedenle Erdoğan bu kadar oy alıyor. Mütevazılık falan hiçbir zaman gerçek bir üst değer olamamıştır bizde. Bir ortamda mütevazı olmaya kalkarsanız saygı hemen azalmaya başlar, hissedersiniz. Kültürün bütün elemanları insanları şişinmeye, öğünmeye, defolarını gizlemeye itiyor. Bu da çok ağır bir yük taşımamıza neden oluyor. Gizlenecek şeyler devamlı birikiyor. İtiraf kültürü gelişse, bunları söylediğimiz zaman takdir görebileceğimizi düşünsek bunları açığa çıkaracağız. Yükten kurtulacağız. O zaman politikacı da özür dilemek için adeta fırsat kollayacak belki. Takdir göreceğini düşünecek. Ama bugün düşünmüyor, çünkü özür dilediği anda işini bitirecekler.

Bu teorinin sorunu, bir komplo ve karşı komplo dünyasında yaşarken, aynı zamanda bir neden-sonuç dünyasında da yaşıyor olmamızdı. Aldatmanın yurt dışında meşrulaştırılması ve yasallaştırılması kararının nedeni ne olursa olsun, kaçınılmaz sonuç içeride aldatma pratiğiydi.

Liberalizmi burjuvazinin gücü olarak anlayınca onu reddetmek kolaydır; devletin gücünü sınırlamak şeklinde anlayınca ise reddetmek güçtür.

Kongre'nin bu sübvansiyonları sürdürme baskısı muazzamdır, çünkü politik açıdan aktif bir lobinin yararını kesmekten çok korkuyorlar.

Savaş da politika gibi, bir dirayet meselesidir.

Politika para yerine insanların ortaya sürüldüğü bir oyundur.

Bütün devletler hazımsızlıktan ölür.

Bir devletin politikası, coğrafyasında saklıdır.

Beyinsizlik sadece politika mesleğinde özür sayılmaz.

Herhangi bir ülkenin politikasını nükleer savaş gözüyle inşa etmesi deliliktir.

İlerici toplumsal değişimler sadece politikaların değişmesi ile ilgili değildir, zihinlerin de değişmesini gerektirir.

Hiçbir politik harekete bağlı olmayan bir yazar olduğumun altını çizmekte ısrar ediyorum. Benim hareketim 'Kürt' dilidir. Kürt propagandası değil. Ancak edebiyat gerçeklerden kopuk olamaz. Benim yazılarım, 'Kürtçe' yazmak konusunda bir karşı duruş olarak kabul görmüştür. Ancak benim yazarlığım evrenseldir. Milliyetçilik, fundamentalizm gibi Ortadoğu'ya ait tüm hastalıklara karşı tavırlıyım.

Onları denemek istiyor musunuz? Yeminler ve söylevler yerine gerçek hizmetler isteyin! Eyleme geçmek mi gerekiyor? Süslü nutuklar çekerler. Sorunları tartışmak mı gerekiyor? Hemen eyleme geçmek isterler. Zaman elverişli mi? Her türlü faydalı değişikliğe karşı koyarlar. Zaman fırtınalı mı? Her şeyi kökünden sarsmak için her şeyde reform yapmaktan söz ederler. Asilleri hizaya getirmek mi istiyorsunuz? Ceasar’ın nasıl merhametli olduğunu anlatırlar. Vatanseverleri takip ve işkenceden kurtarmak mı istiyorsunuz? Size Brutus’un sertliğini örnek gösterirler... Barış faydalı mıdır? Size zafer palmiyeleri uzatırlar. Savaş zorunlu mudur? Barışın tatlılığını överler. Vatanı savunmak mı gerekiyor? Despotları cezalandırmak üzere denizler ve dağların ötesine gitmek isterler… Cumhuriyetçi hükümetin çabalarına yardımcı olmak için güzel bir yol buldular; bu, onu gözden düşürmek, dağıtmak ve başarılarımıza yardım eden bütün vatanseverlerle savaşmak yoludur…

Yurttaşlar, devrimsiz bir devrim mi isterdiniz?

Kolonilerinizin [sömürgelerinizin] korunması büyük bir çıkardır; ancak bu çıkar Anayasanıza göre görecelidir ve ulusun ve aynı zamanda kolonilerin yüksek çıkarı sizin özgürlüğünüzü korumanızdır ve bu özgürlüğün temellerini kendi ellerinizle baltalamamanızdır. Öyle değil mi? Onları özgürlüğünüzü kaybetmek pahasına elinizde tutuyorsanız, çürüyüp gitsin kolonileriniz. Evet, kolonilerinizi kaybetmekle, onlara mutluluğunuzu, onurunuzu, özgürlüğünüzü feda etmek arasında tercih söz konusuysa, tekrar ediyorum: çürüyüp gitsin kolonileriniz!

Bir politikacının kafasında doğabilecek en ölçüsüz düşünce, bir halkın başka bir halka kendi yasalarını ve anayasasını benimsetmek için, elinde silahla onun ülkesine girmenin yeterli olacağına inanmaktır. Kimse silahlı misyonerleri sevmez ve doğanın ve sağduyunun vereceği ilk fikir, bu kişileri düşmanlar olarak geri püskürtmek olacaktır.

İnsan ve yurttaşlık haysiyetini geri vererek onlara vatanı, erdemi geri verin; şunu iyice anlayalım ki, ne denirse densin, aramızda yaşayan kalabalık bir insan topluluğunu onursuzlaştırmaya ve boyunduruğa mahkum etmek asla politika olamaz.

Tecrübelerimiz, ahlak ve politikanın hemen bütün sorularının akılla değil, güçle belirlendiğini göstermektedir.

İktidara aday partiler gerçekçi olmak zorundadır. Programı, iktidarda, gerçekçilik testine tabi tutabilir, yapacağı her türlü demogojiyi bir gün geri tepebilir... Mümkün olandan fazlasını vaad etmemelidir. Teorik sorunlarından çok somut problemlere önem vermek zorundadır. Çünkü devlet teorilerle yönetilmez.