#modern dünya

Günümüzde herkes bir şeylere "yabancıdır".

Özgürlüğü ancak onu modern dünyayla alakalı hale getirerek koruyabiliriz.

Artık yeryüzünde kimyasal bir ahlak, kimyasal bir aşk, kimyasal bir ruh var, insan değil kimya yani, sert şeylerle karşılaşmamız o yüzden.

İçte bir ruh taşıyarak işe gidilmez.

İngiltere'de son 30 yılda 18 yaş altında esrar kullanımı 18 kat, toplam kullanıcı 8 kat, günlük doz 4 kat artmış, dünya artık zehirli bir yerdir; bugün tanışacağınız kişi o yüzden ya zehirlenmiştir ya da zehirlenmiş olandan etkilenmiştir.

Onlar bugünün dünyası hakkında ne biliyorlar ki? 3000 yıl önce yaşamış insanlar nasıl olur da bugün yaşananları öngörebilirler ya da yansıtabilirler?

İyilik ve kötülük kavramlarını aklından çıkarma, başkalarının sözleri, eylemleri seni etkilemesin. Modern dünyanın göz alıcı yapaylıkları seni bozmasın. Yalın ve düz bir yaşam sür, zenginin sarayına da, yoksulun kulübesine de gönül rahatlığıyla, açık alınla gir.

Artık egzotik olmak mümkün değil.

Bugünlerde tüm dünyanın ne kadar aptalca büyüdüğünü hayal bile edemezsiniz.

Ben genç bir ressamken sanatçılar yalnızdı. Ne galeriler vardı ne alıcılar, ne de eleştirmenler. Para da yoktu. Ama bu ressamlar için altın bir çağdı. Kaybedecek bir şeyimiz yokken kazanacak çok şey vardı. Bugün her şey çok değişti. Kendimi bambaşka bir gezegende yaşıyormuş gibi hissediyorum. Bu yalnızca bir eylem, üretim ve tüketim dünyası. Dünyanın büyük güçleri tarafından bu anlamsız ve karmaşık yaşama itilenlerin birçoğu ümitsizlikle geçmişin huzurlu sessizliğini arıyor. Köklerimizden koparıldık. Onları tekrar bulmak zorundayız.

Bir liberal için çok heyecan verici görünen modern dünya, bir köktendinci için Tanrısız, anlamsız, hatta şeytani görünür.

Artık ilkçağlarda avcılıkla yaşanan bir dönemde değiliz, pazarlar, marketler çeşit çeşit yiyecekle dolu. Hayvansal besin almadan sağlıklı yaşanabildiği de ortada. Öyleyse nedir bu hayvan kesip yemeye olan düşkünlük?

Daha çok bilginin ve daha az anlamın olduğu bir dünyada yaşıyoruz.

Bizler bilginin sürekli arttığı ama irfanın sürekli azaldığı bir dünyada yaşıyoruz.

Bu günlerde gerçeklik bile yapay görünmek zorunda.

Dilin bizimle konuştuğu, bilginin bizim hakkımızda düşündüğü ve Hukukun bize göre hareket ettiği bu dünyada yaşıyoruz. Dil, mesajların alınmasına ve alınmasına indirgenir; bilgi birikimi hakkında düşünmek; düzenleme planlama hakkı.

Ama, -dürüst olalım- bu aşırı kalabalık dünyada ortalama insan kendine nasıl anlamlı bir yaşam kurabilir ki?

Dünyanın harikası bitti: Denizin büyüsü gitti: Hayal bile edilemeyen bir kıyı yok , Henüz cesaret edilecek bir adacık yok.

Yirmi birinci asrın ilim ve irfanına uyum sağlayıp sağlayamadığını, gene yaşadığın asrı mihenk kabul ederek bu pencereden öz yaşantına baktığında, bu gerçeğe uyum sağladığını veya sağlayamadığını görebiliyor musun? Veya yaşadığın zamanın garibi olduğunu görebiliyor musun?

Dünya nüfusu arttıkça, insan sayısı azalıyor.

Artık doktorların sağlığı, üniversitelerin bilgiyi, hükümetlerin özgürlüğü, basının haberleri, dinin ahlaki değerleri ve bankaların ekonomiyi yok ettiği bir toplumda yaşıyoruz.

Bugün öyle bir dünyada yaşıyoruz ki, limonata yapay tatlandırıcılardan yapılırken, mobilya cilası ise gerçek limondan yapılıyor.

Dünyanın hiçbir devresinde çağımızda olduğu kadar akıl hastaneleri dolup taşmamıştır.