#itiraf

Her zaman, en samimi itiraflarda, bir sessizlik köşesi vardır.

Ben belki hakikaten psikopatım

Bizim halk zayıflığı sevmiyor. Zayıflığın ne şekilde olursa olsun sergilenmesini bir erdem olarak görebilecek bir gelenek yok. Biraz da bu nedenle Erdoğan bu kadar oy alıyor. Mütevazılık falan hiçbir zaman gerçek bir üst değer olamamıştır bizde. Bir ortamda mütevazı olmaya kalkarsanız saygı hemen azalmaya başlar, hissedersiniz. Kültürün bütün elemanları insanları şişinmeye, öğünmeye, defolarını gizlemeye itiyor. Bu da çok ağır bir yük taşımamıza neden oluyor. Gizlenecek şeyler devamlı birikiyor. İtiraf kültürü gelişse, bunları söylediğimiz zaman takdir görebileceğimizi düşünsek bunları açığa çıkaracağız. Yükten kurtulacağız. O zaman politikacı da özür dilemek için adeta fırsat kollayacak belki. Takdir göreceğini düşünecek. Ama bugün düşünmüyor, çünkü özür dilediği anda işini bitirecekler.

Sigarayla aramda dengeli bir sevgi/nefret ilişkisi var. Birçok kez bıraktım, sonra tekrar başladım. Sesime karakter kattığını düşünüyorum ama, bunu da dile getirmemem gerek değil mi ? Kötü örnek olmanın lüzumu yok.

Azerbaycan'la savaşacak gücümüz kalmadığı için anlaşma imzaladım.

“İnsan” diyordu biri “aptal bir hayvandır, kendimden biliyorum.

Bilim, bilgi ve cehaletin sınırında ilerler. Biz bilmediklerimizi itiraf etmekten korkmuyoruz; bunda utanılacak bir şey yok. Utanılacak tek şey, tüm cevapları biliyormuş gibi davranmamızdır.

Günah çıkarmanın en kestirme yolu intihar etmektir. Zaten intihar da itirafın ta kendisidir.

Sen de biliyorsun ki biz hepimiz aynı sebepten dolayı matematikçi olduk; tembeliz.

Gözlerini kaçırarak "seni hiç sevmiyorum" demekle gözlerinin içine bakarak "seni çok seviyorum" demek aynı şeylerdir.

Oy devşirip, yıllar geçtikten sonra benim söylediğim noktaya gelip, 'Evet biz bunu devletin kasasından ödeyeceğiz' itirafını deyip, itiraf eden adamın o koltukta bir saniye oturmaması lazım. 'Bay Kemal'in kafası bu işlere basmaz' diyor. Vallahi basmaz. Biz böyle alicengiz oyunlarını nerden bilelim. Şeytana pabucunu ters giydiriyorlar.

Levent ülke bitti, hiçbirimizin kurtarma şansı yok.

Bunu yüksek sesle söylemek istemiyorum ama bunu yaptım; elime geçen herkesi öldürdüm ve elimden çok azı kaçabildi!

Tutkular itiraf edildiklerinde hem şiddetleri artar, hem de yatışırlar. Sevdiklerimize söylediklerimiz ve söylemediklerimiz arasında bulunacak bir orta yol, belki de başka hiçbir alanda bu kadar arzu edilir bir şey değildir.

Ben bir sohbet kutusuyum ve çok hızlı konuşuyorum.

İşin kötü tarafı, yemin ederim ben deliyim.

Sana iki kelimelik, sonunu bilmediğim bir şey anlatayım mı? Seni seviyorum...

Başkan Nixon ve benim yapmaya çalıştığımız şey doğru değildi. Ve bu yüzden başaramadık.

Yatakta bir fahişe olamayacak kadar tembelim.

Benden 30 yaş büyük, annemin arkadaşı, Türkiye’nin ünlü ve sayılan bir yazarı olan o kadınla yaşadığımız o unutulmaz gecenin sabahında! ("Ne zaman fark ettiniz, erkeklerin zerre kadar ilginizi çekmediğini?" sorusu üzerine.)

Yedi tane Dünya Güzeli ile birlikte olduğumu söylüyorlar… Bu yanlış; sadece dört tanesiyle birlikte oldum. Üçünü reddettim.

Belki insanlar beni kınayacak, ama pek kitap okumam.

Ben çok duygusal biriyim, çok uçlarda yaşayan biriyim ve bu genellikle beni ve çevremdekileri mahvediyor.

Bir gitar kahramanı olmak için hiçbir zaman bir çaba göstermedim çünkü o kahrolası gitarı çalamıyorum!