#irade

İnsan iradesi özgür değildir. İşin doğrusu, bir ideale bağlanır bağlanmaz insan iradesi özgürlüğünü yitirecektir...

İnsan iradesi özgür değildir. İşin doğrusu, bir amaca bağlanır bağlanmaz insan iradesi özgürlüğünü yitirecektir.

Bilinçlilik kararlılığı pekiştirir.

Bireyin özgürlüğü her şeyin en büyüğüdür, insanların gerçek iradesi ancak bunda gelişebilir.

Siyaset şiddetten yararlanırken, din, özgür iradenin çürümesini kullanır.

Bir insanın geçimi üzerindeki güç, onun iradesi üzerindeki güçtür.

Zekâmızı nasıl ve hangi nesneler üzerinde kullanacağımıza karar veren irademizdir.

Yemek yemek her zaman bir karardır, kimse elini yiyecekleri almaya ve ağzına sokmaya zorlamaz.

Gerçek saygınlık çoğunluğun iradesinden değil, sağlam bir akıl yürütmeden kaynaklanır.

Çalışmak, zamanına sahip olmak, onu kullanmasını bilmektir.

Güçlenen her birilerini, kullanmak üzere bekleyen daha güçlüler vardır. Güç için güçlüye sığınan köleliği seçmiştir.

Silahınız ne kadar tesirli olursa olsun, eğer onu harekete geçirecek veya kullanacak olan kimsede onu kullanacak ruh yoksa o silahınız bir metalden başka bir şey değildir.

Eğer bir millet özgür olacaksa; gurura, irade gücüne, meydan okumaya, nefrete, nefrete ve yine nefrete ihtiyaç duyar...

Eğer özgürlük silahların dışındaysa biz de bu durumu irade gücü ile telafi etmeliyiz.

Bir milletin var olma gücünü, cansız birtakım silahların bir araya toplanması değil, millî birlik ve varlık hakkında ateşli bir iradenin ve ölümü göze alacak derecede kahramanca bir cesaretin varlığı sağlar.

Ne kadar mutlu olmaya karar vermişseniz o kadar mutlu olursunuz.

Sûfîler ‘niçin’i, ‘nasıl’ı, ‘yap’-‘yapma’yı unutarak, kendilerini Rablerinin önüne atmışlardır.

Allah’ı bilen kimsenin O’na karşı iradesi kalmaz.

Sûfîler ‘niçin’i, ‘nasıl’ı, ‘yap’-‘yapma’yı unutarak, kendilerini Rablerinin önüne atmışlardır.

Sûfî bâtınını ve zâhirini Allah’ın Kitabına ve Resulünün sünnetine uyarak arıtandır. O, sâfiyeti arttıkça vücud denizinden çıkar; iradesini, dilek ve ihtiyarını terkeder.

Allah’ı bilen kimsenin O’na karşı iradesi kalmaz.

Tövbe, yönetim değişikliğidir.

Sâlihlerden birisine “Neyi arzu ediyorsun?” diye sorulduğunda, “Arzu etmemeyi arzu ediyorum.” diye cevap verdi.

Sûfîler ‘niçin’i, ‘nasıl’ı, ‘yap’-‘yapma’yı unutarak, kendilerini Rablerinin önüne atmışlardır.