#inkar

Bir çok kişi, çevresi ya da yakın olduğu kimi insanlar tarafından manipule edildiklerini bilmelerine ya da hissetmelerine rağmen bir türlü bunu kabullenip itiraf etmeyi başaramazlar. Bazen de gerçekle karşı karşıya gelmekten korktukları için, bu davranışa binbir türlü gerekçeler bulmaya çalışırlar.

Kimse görmek istemeyenler kadar kör değildir.

Olayları ve gerçekleri görmezlikten gelmek o kadar kişisel bir iştir ki, doğal olarak insanı bencilliğe sevk eder.

Hiçbir gerçek, onu görmemeye çalışmaktan daha acı verici değildir.

Belki de insanlık sorunun temeli, ölüm gerçeğini inkar edebilmek için yaşamlarımızın tüm güzelliğini feda etmemiz, kendimizi totemlerin, tabuların, haçların, kanlı adakların, kiliselerin, camilerin, ırkların, orduların, bayrakların, ulusların içine hapsetmemeizdir. Oysa elimizdeki tek gerçek, ölümün kendisidir.

Gerçek inkar edilemeyecek kadar ortada olduğunda ise "tesadüf" olağan cevaptır.

Lavlar üzerlerine gelmeden insanlar yanardağlara asla inanmazlar.

Şovenist kendi tarafının yaptığı mezalimleri tasvip etmediğini belirtmemekle kalmayıp hatta bunları işitmemek gibi kayda değer bir yeteneğe de sahiptir.

Aşk bazen inkâr edilir, ama aşk inkârın inkârıdır.

Hayattaki sıkıntıların yarısı, hiç yokmuş gibi davranmaktan kaynaklanır.

Sebep bana birçok şeyi yasakladı.İçgüdüsel olarak, benim doğam; Ve bildiğim kalıcı bir kayıp. Bir yanlışlığa inanıyorum ya da gerçeği inkar ediyorum.

Ateistler olarak, biz sadece teizmin varsayımlarını inkar ediyoruz.

Kürtler, ulus devlet denen kötülük sembolünün yarattığı mazlumlarken, kutup ayıları uygarlık denen kötülük kaynağının oluşturduğu mazlumlar. Her ikisi de insanların akıllarını başlarına almalarına bağlı olarak bu mazlumluk halinden kurtulabilecek iken, ne yazık her iki durum için de inkar mekanizmaları hareket halinde. Ve ne yazık ki her ikisinin de ardında çıkarlar, kirli hesaplar ve narsistik bir duygusal bela mevcut.

Bizimkisi aslında trajik bir çağ,bu yüzden bu çağı trajik olarak kabul etmeyi reddediyoruz.

İnkar, insanın başa çıkma mekanizmasının önemIi bir kısmını oIuşturur.

En aykırı fikirleri savunduğum zamanlarda bile, Tanrı'nın varlığını inkar edecek bir ateist olmadım.

"Tanrı" yı inkar etmiyorum, çünkü bu kelime bana hiçbir fikir vermiyor ve bana belirgin bir onaylama sunmayan ve sözde onaylayanın anlayışı olmayan şeyleri inkar edemem.

İstismar bir gün içinde ölür, ancak inkar halkın hayatını öldürür ve yarışın ümitlerini sarar.

Tarihin en acı derslerinden biri şudur: Yeterince uzun zamandır aldatılmışsak, aldatmacayı ortaya koyan her türlü kanıtı reddederiz. Gerçeği bulmakla ilgilenmeyiz artık. Aldatmaca bizi kafeslemiştir. Tuzağa düştüğümüzü kendimize bile itiraf etmek, son derece acı vericidir çünkü.

Kabul etmediklerimizi değiştiremeyiz. Reddetmek bizi özgürleştirmez, bunaltır.

En büyük günah, yüreğinin gerçekte hissettiğini inkar etmektir.

Bahsettiğiniz bu iddiaların hiçbiri somut değil, hepsi iddia. Herhangi birinden fotoğraf getirebilir ve bunun işkence olduğunu söyleyebilirsiniz. Fotoğrafları kim çekti? O kim? Kimse bilmiyor. Bu kanıtların hiçbirinin doğrulaması yok, bu yüzden hepsi kanıtsız iddialar... Katar tarafından finanse ediliyor ve anonim bir kaynak olduğunu söylüyorlar. Yani hiçbir şey net ya da kanıtlanmış değil. Resimlerin hangi kişiyi gösterdiği belli değil. Sadece kafataslarıyla birlikte bir kafa resmi var. Bunun isyancılar tarafından değil de hükümet tarafından yapıldığını kim söyledi? Bunun Suriyeli bir kurban olduğunu, başka biri olmadığını kim söyledi? Örneğin krizin başında yayınlanan fotoğraflar Irak ve Yemen'den geliyordu.

Siz görmezden gelseniz de gerçekler var olmayı sürdürürler.

Görmezden gelse bile gerçekler var olmaya devam ediyor.