#içsel yolculuk

Sahte tüfeği kafama dayamış, korkmamı bekliyorsun... Düşüncemin geldiği yere git; kendine yer kap!... Burası benim ilim yerim, kendimle ilgili sorunum varsa, bırak doktorum olan ben uğraşayım. Şeytan yoluna girişleri annem keserdi, giremezdim. Babam için cennet gerekli, ben hep bunu bildim. İçimdeki ateşle oynamaktan yanıyor içim ve bir gün memleketten 750 km ileri gittim. Yarın için bir defans taktiği bulmalıyım. Çok kişiyi öldürdüm, cesetlerinde parmak izim yoktu. Soğukluk içimi ürpertti, damar kanım dondu. Bu yeniden başlamasından korktuğum kaçıncı sondu? Canım yandığında birkaç hafta bağırdım... Fırçayı elime aldığımda, ilkin anılarımı boyarım. Gelecek adına hiçbir hayâli resme dökemez parmaklarım. İçimde iyiliklerimin dedikodusunu yapan şeytanlarım... Zaman akıp gittikçe, gözlerim daha çok doluyor. Vakit gider, gelmez; işte bu canımı çok sıkıyor. Hata ve yanlışlarım çırılçıplak, o kadar utanç verici ki!.. Benim böyle olmamam gerekirdi.

Barış, diye bir şey vardır. Kalbinizde ve ruhunuzda.

Kişinin kendi kendisiyle sık sık konuşma alışkanlığına sahip olduğu bir dönem vardı ve iç dünyasıyla ilgili olayları belgelemek utanç verici değildir.

Tek yolculuk, içindeki yolculuktur.

Nereye Giderseniz Gidin, Siz Oradasınız.

Hoşça kal gururlu dünya! Ben evime dönüyorum. Sen benim dostum değilsin! Ben de senin!

Tek yolculuk, içindeki yolculuktur.

Kendini bilmek ruhunu bilmektir.

Kimse kendi içine girmeye çalışmaz.

Yazmak, derinleşmeyi ve kendi kendimizle hesaplaşmayı gerektirir.

Bir devrim çağı yaşadığımızı söylüyoruz, o devrimi içimizde de yapmalıyız, duygularımız da bir devrim geçirmeli.

İnsanlarla oturup kalkmak binlerce sakıncayı da beraberinde getiriyor: hepsini gördüm, tekrar tekrar gördüm ve karar verdim. Toplum bana kendi içime yaptığım yolculuğa benzer hiçbir şey vermedi, kendimde de daha iyisini bulmadım.

Barışı kendi içinde bulamazsan, başka hiçbir yerde bulamayacaksın.

Felsefe, bizim birincil kaynağımızı uyandırma, tekrar kendimize giden yolu bulma ve içsel eylemle kendimize yardım etme kararıdır.

Bir insan kendini arıyorsa, kaybettiği yere bakmalıdır. Acaba hiç tanımış mıdır kendisini?

Okumak yalnızlıktır. İki kişi bir arada olduğunda bile insan yalnız başına okur.

Seyahatler içe doğru yapılır.

Tren, uçak gibi üstümüzden, vapur gibi kıyımızdan geçmez, tren içimizden geçer, o yüzden böyle yakındır bize.

Bütün önemli anlarımda hep yalnız olmuşumdur.

Kendimle çok savaştım ama barışta kendimi daha rahat hissediyorum. Kendimle olan savaşım çok sert oldu ve çok uzun zaman aldı. Şimdi barış zamanı.

Bulma çabasından arınmış bir arama, kişiyi kendisine yaklaştırır.

El feneriyle dışarıdayım, kendimi arıyorum.

Yalnızlık iyidir, insan kafasını dinler.

Kendini ara, bul, oku, tanı ve sev...