#estetik

Dünyanın gerçek gizemi görünmeyende değil, görünendedir.

Doksan derecelik bir açı beni etkilemez; insanoğlu tarafından yaratılmış dümdüz, katı ve değişime açık olmayan şeyler de ilgimi çekmez. Beni esas etkileyen özgür ve hassas eğrilerdir; bu eğrileri ülkemin dağlarında, hızla akan akarsularında, denizin dalgasında, sevilen kadının vücudunda bulabilirsiniz. Eğrilerden oluşur tüm evren, Einstein'in eğrisel evreni.

Sanat, bir tabloyu seyrettiğimizde ya da bir kitabı okuduğumuzda ruhumuzda olup biten bir olaydır. O olayın ortaya çıkması için bizim ruhsal düzeneğimizin iyi işlemesi gerekir.

Güzellik üstüne düşünmek bir aydınlanmadır.

Şiir bir mimari eser gibidir. Uygun olmayan bir taş nasıl ki eserde sırıtırsa, şiirin taşları olan kelimeler de böyledir. Uygun olmayan bir kelime hemen belli eder kendisini. Mimari bir eser titizliğiyle örülmesi gereken şiir için artık düzensizlikten ve sistemsizlikten söz edilebilir mi? Elbette ki hayır. Eğer şiir düzensizliğe mahkûm edilirse ne idiğü belirsiz, rengi ve endamı bozuk yapılara benzer. Böyle de oluyor nitekim.

Bir şairin bir sözü ilk söylemesi değil, güzel söylemesi aranır.

Sanatı düşünen, sanatı yaşayan insandan aslında kötülük gelmez.

Müziksiz hayat hatadır.

Ne kadar çok acı çekmesi gerekmişti, bu kadar güzel olabilmek için!

Bütün güzel sanatlar, insanın aklını kötülüklerden uzaklaştırıp daha iyi şeylere yöneltmesine hizmet etse de, olağanüstü entelektüel zevk de veren bu sanat, bu işlevi daha tam olarak yerine getirebilir.

İnsanlar hayvanlara benzerlerdi. Erkek kadının güzelliğini takdir etmeye başlayınca, hayvan olmaktan çıkmıştır.

Biz, kendi çıktığımız dönemde çok idealist bir çaba içerisindeydik, fikir ve estetik olarak mükemmeli yakalama heyecanımız vardı. Bugünkü genç nesilde ise estetik ve orijinatelik yapma çabası var fakat ben fikri olarak bir derinlik, heyecan ve hakikat sancısı göremiyorum. Çekilen bütün eserler, içerisinde nüve olarak var olan o manayla ve mesajla alakalıdır. Gördüğüm kadarıyla gençlerin, onun çilesini çekmeleri lazım. Eğer bizi örnek almaları gerekiyorsa çektiğimiz o çileye talip olmaları gerekiyor. O çileyi ise fırçayla, mısrayla, resimle, fotoğrafla veya sinemayla dışa vururken o çile lazım. Bahsettiğim o çile olmadan ortaya çıkan eserlerde de, içi boş şekilde dışa vurmalar var.

Çini bana göre bir göz musikisidir. Bu sanatın notaları da laleler, karanfiller, güller ve sümbüllerdir.

Her insan sanat yapıtını yaşayabilir, yalnız züppeler yaşayamaz.

Gerçeğe yakınlık ne kadar mükemmelse, sanat da o kadar mükemmel olur.

Batı sanat dünyası ve düşüncesi, dönem dönem estetik değiştirmiş. Birbirinden farklı felsefi akımlar ve sosyal gelişmeler, Ortaçağdan bu yana; Rönesans, barok, klasik, romantik, modern, çağdaş müzik olarak müziğe de yansımıştır. Bu değişiklikleri bir zenginlik olarak addedenler olduğu gibi sonu olmayan bir arayış olarak kabul edenler de var. Söz konusu olan klasik Batı müziği için bir tıkanma değil, bugünün aynası olması gereken çağdaş müziğin bir türlü çağı yansıtamamasıdır.

Çok gitarım var. Oturup saymadım. Araştırmacı bir kişi olduğum için, her birini, değişik bulduğum özellikleri yüzünden aldım. Yalnız, hepsinin ortak özelliği "çok güzel" olmaları.

Bütün güzel sanatlar, insanın aklını kötülüklerden uzaklaştırıp daha iyi şeylere yöneltmesine hizmet etse de, olağanüstü entelektüel zevk de veren bu sanat, bu işlevi daha tam olarak yerine getirebilir.

Her şey bir güzelliğe sahiptir fakat bunu herkes görmez.

Sanat, bir tabloyu seyrettiğimizde ya da bir kitabı okuduğumuzda ruhumuzda olup biten bir olaydır. O olayın ortaya çıkması için bizim ruhsal düzeneğimizin iyi işlemesi gerekir.

Güzellik doğruluk, doğruluk güzelliktir.

İnsan,her şeye kapılmamalı: Sesin ses olduğunu, insanın insan olduğunu anlamalı, düzen anlayışının, duygu ifadelerinin ve estetik dayatmaların basmakalıplığından uzak durmayı bilmeli.

Kış daha kahramanca bir oyuncu kadrosuna sahiptir ve zekaya hitap eder.

Mimariyi donmuş bir müzik olarak tanımlarım.