#devrim

Zorbaların alay ederek insanlığa tanıdığı devrim hakkı, bir hükümet altında yasal bir hak değildir; bir hükümeti devirmek sadece doğal bir haktır.

Ancak kendinde devrim yapabilen devrimci olabilir.

Sosyalist devrimi engellemeye uğraşanlar, beyhude bir gayeye adananlardır.

Yaklaşan değişim ancak bir devrim yoluyla gelebilir.

Bağımsızlığımızı devrim ile kazananlara korkak denilmez.

Devrimci mücadelenin hedefi; her zaman için sömürünün sona ermesi ve dolayısıyla insanın kurtuluşu olmuştur.

Devrimci bir işçi partisininse üyelerine sunacak hiçbir şeyi yoktur: ne makam/mansıp ne maddesel avantajlar.

İşçi sınıfı uğruna çalışmak tutkusu. Bütüncül, ödünsüz ve elbette ksımen mitsel tam bir tutku.

Eşitlik tutkusu özgürlük umudunu boşa çıkardığı için dünyaya gelmiş geçmiş en güzel fırsat bir kenara atıldı.

Hazır olun! İmkan dahilinde olmayana, beklenmedik şeylere ve olana.

Dördüncü Enternasyonal'in zaferinden eminim, ileri!

Devrim sokağa inmek için fırsat kollar.

Marx ve Engels kapitalizmin çöküşünün yaklaştığını seziyorlardı. İşçiler hazır olmazsa bu çöküş bir kaos olurdu; işçiler hazırsa sosyalizm olurdu.

İşçi sınıfı ancak sosyalist bilgiyle donatıldığı zaman, kapitalizme son verebilecek koşulları fiilen yaratan örgütleyici haline gelebilir.

Olağanüstü karışık koşullar olmadan devrim de olmazdı.Kurttan korkuyorsanız, ormana girmeyin.

Sosyalistlerin çınlayan meydan okuması, devrim çağrıları ilk olarak Şubat 1848'de yayımlandı.

Mao çiftçilerin ne yapabileceklerini dünyaya kanıtlamış iyi bir liderdi.

Marksizm, bugüne kadar yaşananlarla birlikte, her şeyden önce bir tarih anlayışıdır; sonra da devrim, devlet ve emperyalizm teorileridir.

Devrimin tarihsel meşruluğu içinde böyle şeyler olağandır. Dersim olayını da devrimin özel koşulları içinde değerlendirmek lazım.

Devrimi düşlüyorsan ona göre yaşarsın. Yürüyüşün farklı olur. Bakkala, manava başka türlü davranırsın. Bunun için sana kimse puan yazmaz tabii; ama anlarlar. Orada birisi farklı yürüyordur.

Kapitalist toplum ile komünist toplum arasında, birinden ötekine devrimci dönüşüm dönemi yer alır. Buna da bir siyasal geçiş dönemi tekabül eder ki, burada devlet, proletaryanın devrimci diktatörlüğünden başka bir şey olamaz.

Kişisel emekten doğan dağınık özel mülkiyetin kapitalist özel mülkiyete dönüşmesi, halen toplumsallaşmış üretime fiilen dayanan kapitalist özel mülkiyetin toplumsal mülkiyete dönüşmesinden kuşkusuz kıyaslanamayacak kadar daha uzun süreli, daha şiddetli ve çetin bir süreçtir. Birinci durumda, halk yığınlarının birkaç gasp edici tarafından mülksüzleştirilmeleri söz konusuydu; ikincisinde ise, birkaç gasp edicinin, halk yığınları tarafından mülksüzleştirilmeleri söz konusudur.

Modern sanayinin gelişmesi, burjuvazinin ayaklarının altından bizzat ürünleri ona dayanarak ürettiği ve mülk edindiği temeli çeker alır. Şu halde, burjuvazinin ürettiği, her şeyden önce, kendi mezar kazıcılarıdır. Kendisinin devrilmesi ve proletaryanın zaferi aynı ölçüde kaçınılmazdır.

Proletaryanın zincirlerinden başka kaybedecekleri şeyleri yok, kazanacakları bir dünya var. Bütün ülkelerin işçileri, birleşin!