#devlet

Bir onbaşı ancak bir onbaşı ile takas edilir. (Yakov adında bir oğlum yok.)

Bir hükümetin şekli ülkenin yapısından gelmelidir. Hükümet, bir ülkenin doğal unsurlarının dengesinden başka bir şey değildir.

Devlet nesnel, her türlü kişisellikten uzak bir kavram.

İyi amaçlar için bile olsa, adamlarını kendi eline eslek bir alet olsun diye cüceleştiren bir devlet, işin sonunda küçük adamlar ile büyük hiçbir şeyin başarılamayacağını anlayacak; her şeyi ona feda ettiği makine kusursuzluğunun kendisine sonunda hiçbir şey sağlamadığını ve bunun da, makine daha iyi işlesin diye uzaklaştırmaya bakmış bulunduğu yaşamsal gücün yokluğundan kaynaklandığını ayrımsayacaktır.

İnsanların siyasi topluma girmelerinin nedeni mülkiyetlerinin korunmasıdır.

Eğer devlet vatandaşlarının haklarını korumazsa, geriye uygun tek bir cevap kalıyor. "Neymiş o?" "Devrim."

Kilise ve devlet arasındaki ayrılığın "kesin" olduğu bir Amerika'ya inanmıyorum.

İsrail, yok olmak için yaratılmadı, ayakta kalacak ve gelişecek.

Özgürlük, daha yüksek bir siyasi amaç için bir araç değildir. Kendisi en yüksek politik amaçtır.

Toplumun mutluluğu hükumetin sonudur.

En iyi yönetim kendi kendimizi yönetmeyi bize öğretebilecek yönetimdir.

En iyi devlet nedir? Bize kendimizi yönetmemizi öğretendir.

Ne kadar anlayış kazanırsa, hükümet yöntemlerini o kadar değiştirmeye ve ortadan kaybolmaya mahkumdur.

Devletin en asil amacı, vazgeçilebilir hale gelmektir, böylece herkes kendi kendini yönetmelidir.

Her yasa özgürlükten bir kırılma noktasıdır.

Yalnızca güçlü bir devlet yurttaşlarına özgürlük sağlayabilir.

Hiçbir şey çıkar gruplarının etkisinden daha tehlikeli değildir.

Eğer insanlar Tanrı olsaydı, kendilerini demokratik olarak yönetebilirlerdi. İnsanlar Tanrı olmadıklarına göre, mükemmel bir devlet insanlara göre değildir.

Devlet büyüdükçe, özgürlük de o oranda küçülür.

Bir ülke ne özgürlük olmaksızın ne de erdem olmaksızın iyi bir biçimde var olamaz.

Ancak toplum bağları gevşemeye, devlet gücünü yitirmeye, özel çıkarlar kendini duyurmaya, küçük toplumlar da büyükleri etkilemeye başladı mı, ortak yarar değişikliğe uğrar ve bir takım muhalifler çıkar ortaya. Artık oy birliği diye bir şey kalmaz, genel istem de herkesin istemi olmaktan çıkar. Tartışmalar baş gösterir. En iyi düşünce bile çekişmesiz, gürültüsüz kabul edilemez olur. Gizli etkenlerin güttüğü insanlar sanki devlet yokmuş, hiç de var olmamış gibi artık bir yurttaş olarak düşüncelerini ileri süremez. Özel çıkarlardan başka amaçları olmayan bir takım haksız kararları yasa diye benimserler.

Egemenlik hangi nedenlerden ötürü başkasına bağlanamazsa yine aynı nedenlerden ötürü bölünemez. Çünkü irade ya geneldir ya değildir. Ya halkın tümünün iradesidir ya da sadece bir bölüğünün.

Herhangi bir kişi devlet işleriyle ilgili olarak "Bunun ne önemi var benim için?" dediğinde devlet bir kayıp için vaz geçilmiş olabilecektir.

Sofu bir hükümdar bir ülke için bir beladır.