#demokrasi

Devlet millet içindir, millet devlet için değildir!

Ben açık olarak iki şeyin yanındayım. Biri açık bir toplum, ikincisi serbest bir ekonomi.

Amerikan Anayasası'na baktım. Ben anayasa tartışılsın istiyorum. Tartışma lafı olunca hemen bir anayasa profesörü ortaya çıkıp, olmaz diyor.

Cumhurbaşkanının bugünkü haliyle yetkilerine bir ilave ve çıkarma yapılmadan halk tarafından seçilmesini tercih ederim.

Ülkemizde 'aydın' çevre, büyük çapta bir aymazlık içinde. Pis politika ve çıkarlar da bu aymazlığı koyulaştırıyor. Kimi aydınlar, şeriât düzenini getirme yolundaki girişimlere, laikliğin kaldırılmasına olanak sağlanmasını 'demokratlığın gereği' sayıyor. Laiklik kaldırılmış olsa başlarına neler gelebileceğini düşünmüyorlar. Bilmiyorlar ki, şeriât yalnızca bir 'inanç işi' değildir; şeriât, binlerce yıllık ilkelliklerin kaynağı olduğu gibi, cinayetlerin, terörün, işkencenin de kaynağıdır. İnsan haklarından vazgeçilmedikçe bu korkunç düzenin yolu açılamaz. Aydın çevre, yazık ki bunu kavramış görünmüyor.

Piano demokrasinin kendisidir. (Pianonun tuşları farklı sesler çıkarır ama bunları bütün olarak kullanırsanız bir tek sesi, müziği elde etmiş olursunuz.)

Bu yüzden Bunun bir özgürlük mücadelesi olduğuna inanıyorum. Ve bunu bir adalet mücadelesi haline getirmek istiyorum. Adalet sadece suçluyu cezalandırmak için değil. Ama aynı demokrasi ve özgürlük değerlerini dünyanın dört bir yanındaki insanlara getirmek için adalet.

Amerika'nın bir toplum olarak hataları var, bizimkiler gibi. Ama köleliğin yenilgisinden doğan Amerika Birliği'ni düşünüyorum. Anayasasını düşünüyorum, her vatandaşa tanınan devredilemez haklarıyla hala dünya için bir model. Yoksulluk içinde doğmuş, silahlı kuvvetlerinin başına geçmiş ve şimdi Dışişleri Bakanı Colin Powell olan siyahi bir adamı düşünüyorum ve açıkçası burada böyle bir şey olup olmayacağını merak ediyorum. Özgürlük Anıtı'nı ve kaç mültecinin, göçmenin ve yoksulun onun ışığından geçtiğini ve onlar için, çocukları için olmasa bile yeni bir dünyanın gerçekten onların olabileceğini hissettiğini düşünüyorum. Başarılı olan, aksanları, sınıfları, başlangıçları hakkında soru sorulmayan, ancak yaptıklarına ve elde ettikleri başarıya hayranlık duyan insanların olduğu bir ülke düşünüyorum. Tanıştığım New Yorkluları düşünüyorum, hala şokta ama kararlı; itfaiyeciler ve polis, yoldaşlarının yasını tutuyor ama yine de başları dik. Tüm bunları düşünüyorum ve düşünüyorum: evet, Amerika'nın hataları var ama özgür bir ülke, bir demokrasi, bizim müttefikimiz ve 11 Eylül'e verilen tepkilerin bir kısmı, onu hissedenleri utandıran bir Amerika nefretini ele veriyor.

İşçi Partisi demokratik sosyalist bir partidir. Ortak çabamızın gücüyle, tek başımıza başardığımızdan daha fazlasını başardığımıza inanır, böylece her birimiz için gerçek potansiyelimizi gerçekleştirmenin yollarını ve hepimiz için gücün, zenginliğin ve fırsatın içinde olduğu bir topluluk yaratırız. azınlığın değil, çoğunluğun eli.

Biz Atina’lılar, politika ile ilgili kararları uygun tartışmalardan sonra alırız; en kötü olan şey, sonuçları tartışılmadan bir politikanın uygulanmasıdır.

Bir hükümet vatandaşlardan korktuğu zaman, demokrasidir. Vatandaşlar hükümetten korktuğu zaman, diktatörlüktür.

Seçtiğiniz hükümet, hak ettiğiniz hükümettir.

Bazen insanın kendisini yönetmesine güvenilmemesi gerektiği söylenir? O zaman insanın başkalarını yönetmesine güvenilebilir mi? Veya insanı yönetmesi için krallar kılığına bürünmüş melekler bulabilir miyiz? Bırakalım bunun cevabını tarih versin.

Her oy bir tüfek gibidir; yararı kullanıcının karakterine bağlıdır.

Çocuklara ifade özgürlüğü, demokrasi, eşitlik öğreten okullar kurulmalı. Şayet şimdi kimse onlara bu değerleri aktarmazsa, ilerde onların bu değerleri talep etmesini nasıl bekleyebiliriz? Köktendinciliğe karşı tek etkili silah laik eğitim.

DP, Türk demokrasisinin ve siyasi hayatının kutup yıldızıdır.

Bugün herkes demokrasi havarisi kesilmiş. Yerden bitme demokratlar bunlar, yerden bitme... Eğer bir partinin demokrasi adına söz söyleme hakkı varsa o da Kırat'tır, Kırat'tır, Kırat'tır...

Demokrasinin korunacağı ve hatta genellikle aydınların İslamî düşüncelere sahip olmadığı bir ülkede, milyonlarca halkın Hıristiyan veya başka bir dine intisap etmiş olan Türkiye, Hindistan ve Endonezya’da olduğu gibi halkının bir kısmının gayrimüslim olduğu bir ülkede bu din-devlet birliğini nasıl gerçekleştirebiliriz? Eğer halkının önemli bir kısmının gayrimüslim olduğu bir ülkede hükümet olsanız, nasıl devletin bir İslamî devlet, anayasanın bir İslamî anayasa ve tüm kanunların İslam şeriatının kanunları olacağını söyler ve buna göre karar verebilirsiniz? Eğer Hıristiyanlar ve diğer din mensupları, sizin kararınızı kabul etmezlerse, ne yapacaksınız? Eğer o ülke aydınları bunu kabul etmezlerse ne yapacaksınız? Kendi kararınıza uymak için onlara zor mu kullanacaksınız? Silah ve toplarla onları buna boyun eğdirmek için diktatör rolü mü oynayacaksınız? Onları tamamen elimine etmek istemiyorsunuz, öyle değil mi? Günümüz, modern bir devirdir ve eski zamanların uygulamalarında görüldüğü gibi insanların birbirlerini yok ettikleri bir devir değildir!

Karşı koymak, herhangi bir demokraside yasal ve temel bir haktır ve çağdaş politikacılar bu olguyu hoşgörü içinde kabullenmelidir. Uyum kurabilme duyusu ve olayların güldüren yönünü kavrama yeteneği bir zayıflık belirtisi değil bir güçlülük belirtisidir.

İnsancı demokrasi türcü bir ikiyüzlülüktür. İnsancılık büyük bir kabileciliktir.

Siyah kölelerin İngiliz hükümdarlığına veryansın eden sömürgecilerin ikiyüzlülüğünü kınaması gibi, sufrajelerin ABD’nin demokrasi için 1. Dünya Savaşı sırasında mücadele ederken kendi ülkesindeki nüfusun yarısına haklarını vermemesindeki çelişkileri ifşa etmesi gibi, o halde barışı, adaleti, demokrasiyi ve hakları hedef edinmiş bütün hareketler hayvan özgürlüğü için de mücadele etmediği sürece hem eksik hem de tutarsız hareketler olarak kalacaklar.

Stalin’in sosyalist kapitalizminde pek çok şey sona erdi. Doğrudan demokrasi bunların hepsi başarısızlığa uğradı. Şu anda kapitalizmin sınırlarını görüyoruz ancak bunun neyle değiştireceğimiz hakkında bir fikrimiz yok.

Emperyalizm demokrasi istemez. Emperyalizm ulus iradesi istemez. Emperyalizm bir milleti kontrol etmektense, bir adamı kontrol etmenin daha kolay olduğunu bilir.

İtalya'da gelmiş geçmiş en demokrat başbakan olduğuma kesinlikle eminim.