#bilinç

Cehalet kasıtlı olduğu zaman suçtur.

Herkes ölümsüzdür aslında; bir gün öleceğini bilebilir ama öldüğünü hiçbir zaman bilmeyecektir.

Akıl bir düşünce demetidir. Düşünceler düşünen var olduğu için yükselir. Düşünen egodur. Ego arandığı takdirde otomatik olarak yol açılacaktır.

Dünyayla ilgili inandığımızı sandığımız birçok şeye, ona inandığımızı söyleyene kadar inanmıyor olabiliriz.

Kim akıllı üretir ise, onun yanında olun. Kim akılsız tüketir ise, ondan uzak durun.

Nasıl bir “güç” arıyorsunuz? Onu bilin. Güce sahip olduktan sonra ise onu iyi kullanın.

Halk kendi yazarını buldukça uyanır, bulmadıkça uyur.

Bilinç, Tanrı'nın size otantik seslenişidir.

Bilinçimi özgürlüğe kavuşturdum.

Bilim, bilincimizin öznel tasarımı doğrultusunda, tecrübe olarak sahneye çıkan dünya görüşünü tamamlar.

İnsanın, kendi davranışlarının yasalarını idrak etmesi, özgürlüğünün bilincinde olması demektir.

Öznenin algıladıkları, kendi psişik durumlarındaki değişimin ta kendisidir. Başka bir şey değil.

İdrak ise, evren denen organizma içindeki, en mükemmel organdır.

Biz tahayyüllerimizin farkındayız.

Uzak bir gelecekte, bir gün, akıllı bilgisayarlar kendi kayıp başlangıçlarını arayacaklar mı? İçlerinden biri, kendi vücutlarının silisyuma dayalı elektronik ilkeleri yerine organik karbon kimyasını temel alan, çok çok uzak, ilksel bir yaşam biçiminden ortaya çıktıkları gerçeğini -kendilerine çok aykırı da gelse- öne sürecek mi? Cairns-Smith adında bir robot Electronic Takeover (Elektronik Devralış) başlıklı bir kitap yazar mı acaba? Kemer benzetmesinin elektronik bir eşdeğerini keşfeder ve bilgisayarların bir anda, kendiliklerinden var olmadıklarını, daha önceki bir birikimli seçilim sürecinden geçerek ortaya çıktıklarını anlar mı? Ayrıntılara dalar ve elektronik gasbın kurbanı olmuş, akla uygun bir kopyalayıcı tasarlar mı? Yeterince uzak görüşlü olup, DNA’nın da daha ırak ve ilkel kopyalayıcıların inorganik silikat kristallerinin rolünü çaldığını tahmin eder mi? Eğer bu robotun şiirsel bir yanı varsa, sonunda silisyuma dayalı bir yaşama geri dönmenin adaletin yerini bulması olduğunu, DNA’nm perde arasından, çok çok uzun sürmüş bir perde arasından başka bir şey olmadığını düşünür mü dersiniz?

Doğal seçilim, yapay seçilime benzer, ancak insan; seçici bu süreçte yer almaz. Hangi dölün aktarılıp, hangi dölün eleneceğine insanın karar vermesi yerine, doğa 'karar vermektedir.' Buradaki tırnak işaretleri hayati öneme sahiptir, çünkü doğa bilinçli bir şekilde karar vermemektedir. Bu, belirtmeye gerek duyulmayacak kadar açık gözükebilir, fakat doğal seçilimin bir tür kişisel seçim anlamına geldiğini düşünenlerin sayısını bir bilseniz, şaşardınız.

Başarmak için ne yaptığını bilmek şart.

Benim görüşüm şu ki, “kişiselliğin” merkezi olan bilinç, nihai gerçekliktir ve aynı zamanda bilimsel olarak aşılmazdır. Başka bir deyişle, başka bir varlıkta varlığını kesin olarak ispatlayacak bilimsel bir test yoktur. Diğer biyolojik insan kişilerin, en azından en azından bilinçli davrananların, gerçekten de bilinçli olduğunu varsayıyoruz. Fakat bu da bir varsayımdır ve bu paylaşılan insan konsensüsü, insan deneyiminin ötesine geçtiğimizde yıkılır (örneğin, hayvan bilinci ve uzatma hayvan hakları tartışması).

Son tahlilde hiçbir şey, kendi zihnimiz kadar kutsal değildir.

Halkı öyle bir eğitmeliyiz ki gırtlağımıza sarılmasın.

Mistiklerle şizofrenler kendilerini aynı okyanusta bulurlar ama mistikler yüzerken şizofrenler batar.

Yaşıyor ama bilmiyor yaşadığını.

Bir sanatçının ne olduğunu sanıyorsunuz? Yeryüzünde olup biten yürekler acısı, heyecanlı ya da zevkli şeylerin bilincinde olan ve kendini tamamen onların yansımasında şekillendiren bir politik varlıktır. Resim evleri dekore etmek için yapılmaz. O bir savaş aracıdır.

İntikam, yani bilinçimizin o susuz damlası, bizi en çok inciten şeye göz dikmemize neden olur.